ماده 160 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل هشتم: دعاوی تصرف عدوانی، ممانعت از حق و مزاحمت
دعوای مزاحمت
دعوای مزاحمت عبارت است از:
دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می‌نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد.
تفسیر ماده 160 قانون آیین دادرسی مدنی
+ برای مثال، شخصی پنجره‌ای در ملک خود به ملک مجاور باز نماید و یا ناودان ملک را طوری قرار دهد که آبریز آن در ملک مجاور باشد، متصرف ملک مجاور می‌تواند علیه او دعوای مزاحمت اقامه کند. در این دعوا نیز دادگاه تنها تصرف بدون مزاحمت سابق خواهان و مزاحمت فعلی خوانده را مورد توجه قرار داده و در صورت احراز این دو امر و اینکه مزاحمت بدون رضایت خواهان و به غیر وسیله قانونی بوده، حکم به رفع مزاحمت صادر خواهد نمود.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج1، ش626، انتشارات دراک.
2. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج2، ص183، انتشارات فکرسازان.