ماده 205 قانون مدنی

هر گاه شخصی که تهدید شده است بداند که تهدید کننده نمی‌تواند تهدید خود را به موقع اجرا گذارد و یا خود شخص مزبور قادر باشد بر‌ اینکه بدون مشقت اکراه را از خود دفع کند و معامله را واقع نسازد آن شخص مکره محسوب نمی‌شود.

تفسیر ماده 205 قانون مدنی

+ هرگاه شخصی که تهدید شده است بداند که تهدید کننده نمی تواند تهدید خود را عملی سازد و یا خود شخص مزبور قادر باشد بدون مشقت اکراه را از خود دور کند و معامله را واقع نسازد (مثلا برای رفع اکراه به مقامات قانونی مراجعه کند) و با وجود این، قرارداد را منعقد نماید، آن شخص مکره محسوب نمی شود؛ چه می توان فرض کرد که در این مورد تهدید نقش تعیین کننده و موثری در انشاء معامله نداشته و قرارداد با رضایت کامل منعقد شده است.[1]

+ به تعبیر دیگر هرگاه یکی از متعاملین مدعی عدم نفوذ معامله به استناد اکراه گردد، طرف او برای اثبات صحت معامله می تواند ثابت نماید که عمل اگر چه تهدید آمیز بوده است و عموما در هر شخص با شعوری موثر واقع می شود ولی در متعامل با قوت روحی و تجربیات بسیاری که از محیط متشنج و پرآشوب دارد هیچگونه تاثیری نکرده و در اثر اکراه معامله انجام نشده، بلکه رضایت کامل داشته است.

این است که ذیل ماده 202 قانون مدنی می گوید: «… درمورد اعمال اکراه‌آمیز، سن و شخصیت و اخلاق و مرد یا زن بودن شخص باید در نظر گرفته شود.» تا دادرس بتواند درجه تاثیر عمل اکراه آمیز را در در معامله کننده تشخیص دهد.[2]