ماده 208 قانون مدنی

مجرد خوف از کسی بدون آنکه از طرف آن کس تهدیدی شده باشد اکراه محسوب نمی‎شود.

تفسیر ماده 208 قانون مدنی

+ بیم و هراس بدون آنکه تهدید مستقیماً اعمال گردد موجب اکراه نخواهد بود مثلاً هرگاه کدخدای قریه‌ای قطعاتی از زمین‌های کشاورزان را به تهدید و ایذاء خریده است و کشاورز دیگری که نسبت به او هیچگونه تهدیدی به عمل نیامده از ترس آنکه روزی مورد اذیت و آزار کدخدا قرار گیرد زمین خود را به او بفروشد، معامله مزبور را نمی‌توان به عنوان اکره غیر نافذ دانست.[1]

+ برای تحقق اکراه، انجام اعمال تهدید آمیز از طرف یکی از متعاملین یا شخص ثالثی لازم است.

مثلا اگر رییس موسسه ای به کارمندش معامله ای را پیشنهاد کند و او از ترس اخراج از موسسه حاضر به انجام معامله شود، بدون آنکه تهدیدی در میان باشد، معامله صحیح و نافذ است. همچنین است اگر پسری از ترس (آمیخته با احترام) پدرش و بی آنکه تهدیدی از جانب وی صورت گرفته باشد، قراردادی با او ببندد.[2]

+ تحلیل روانی «خوف» از دیگران نشان می‌دهد که گاه آمیخته با حرمت و محبت است و گاه نتیجه منش ناپسندی که زورگوی خودپرست اختیار می کند: در گروه نخست نفوذ معنی کارگزار است و در گروه دوم تهدید ضمنی.[3]