ماده 300 قانون مجازات اسلامی

سرایت جنایت عمدی عضو به نفس پس از گذشت یا مصالحه بر دیه

اگر مجنی‌علیه به تصور اینکه جنایت وارده بر او به قتل منجر نمی‌شود و یا اگر به قتل منجر شود قتل، عمدی محسوب نمی‌شود، قصاص کند یا گذشت یا مصالحه بر دیه یا غیر آن نماید و بعد از آن، جنایت واقع شده، به نفس سرایت کند و به فوت مجنی‌علیه منجر شود، هرگاه قتل مشمول تعریف جنایات عمدی باشد، قاتل به قصاص نفس محکوم می‌شود و چنانچه عضو مرتکب، قصاص شده یا با او مصالحه شده باشد، ولی‌دم باید قبل از قصاص نفس، دیه عضو قصاص شده یا وجه‌المصالحه را به وی بپردازد؛ لکن اگر جنایت مشمول تعریف جنایات عمدی نگردد، به پرداخت دیه نفس، بدون احتساب دیه عضو قصاص شده یا وجه المصالحه اخذ شده، محکوم می‌شود.

مفاد این ماده، در موردی که جنایت ارتکابی به قسمت بیشتری از همان عضوِ مورد جنایت سرایت کند نیز جاری است.

« ماده 301 قانون مجازات اسلامی ماده 299 قانون مجازات اسلامی »

تفسیر ماده 300 قانون مجازات اسلامی

+ غیرعمدی بودن قتل ناشی از سرایت:

اگر فوت ناشی از سرایت جنایت بر عضو مجنی‌علیه غیرعمدی تشخیص داده شود، اما مقتول در زمان حیات، قصاص عضو نموده یا وجه‌المصالحه‌ای دریافت کرده باشد، مرتکب جنایت عمدی بر عضو که منتهی به قتل غیرعمدی گردیده، حقی بر دیه عضو قصاص شده و یا هر مالی که بابت مصالحه داده است ندارد و افزون بر این، محکوم به پرداخت دیه نفس مجنی‌علیه خواهد بود.

در همه موارد فوق، وقوع قتل مجنی‌علیه به عنوان یک مصداق مطرح است و اگر جنایت بر عضو به قسمت بیشتری از همان عضو سرایت کند، احکام فوق جاری خواهد بود؛ مانند اینکه مرتکب انگشت کسی را عمدا قطع کند و سپس تما دست مجنیٌ‌علیه به لحاظ سرایت عفونت قطع گردد.[1]