ماده 322 قانون مدنی

ابراء ذمه یکی از غاصبین نسبت به منافع زمان تصرف او موجب ابراء ذمه دیگران از حصه آنها نخواهد بود؛ لیکن اگر یکی از غاصبین را‌ نسبت به منافع عین ابراء کند، حق رجوع به لاحقین نخواهد داشت.

تفسیر ماده 322 قانون مدنی

+ بند اول این ماده ناظر به موردی است که مالک ذمه یکی از غاصبین را نسبت به منافع زمان تصرف او براء کند. از آنجا که ابراء موجب سقوط دین است، مالک دیگر نمی‌تواند به غاصبی که ذمه او بری شده رجوع کند؛ لیکن این ابراء موجب برائت ذمه غاصبین دیگر نخواهد بود.[1]

+ بند دوم ناظر به موردی است که مالک یکی از غاصبین را به کل منافعی که بر ذمه اوست ابراء کند. از آنجا که در این مورد، ذمه غاصب نسبت به منافع زمان تصرف خود و غاصبین بعدی (لاحقین) بری شده، شک نیست که مالک نمی‌تواند به هیچ یک از آنان برای منافع رجوع کند.[1]