ماده 732 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل پانزدهم: در حواله
حواله عقدی است لازم و هیچ یک از مُحیل و مُحتال و مُحال‌علیه نمی‌تواند آن را فسخ کند، مگر در مورد ماده ۷۲۹ و یا در صورتی که خیار فسخ شرط شده باشد.
تفسیر ماده 732 قانون مدنی
+ موارد فسخ حواله:
1) اعسار محاله علیه :
ماده 729 قانون مدنی: «هرگاه در وقت حواله محاله‌علیه مُعسر بوده و مُحتال جاهل به اعسار او باشد، محتال می‌تواند حواله را فسخ و به مُحیل رجوع کند.»[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
ضَمان عقدی است لازم و ضامن یا مضمون‌له نمی‌توانند آن را فسخ کنند، مگر در صورت اعسار ضامن به طوری که در ماده ۶۹۰ مقرر است، یا در صورت بودن حق فسخ نسبت به دین مضمون‌به و یا در صورت تخلف از مقررات عقد.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص410، تهران، انتشارات اسلامیه.
2. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج4، ش275، تهران، انتشارات گنج دانش.