ماده 753 قانون مدنی

برای صحت صلح، طرفین باید اهلیت معامله و تصرف در مورد صلح داشته باشند.

تفسیر ماده 753 قانون مدنی

+ در صلح دو نوع اهلیت لازم است:

1) اهلیت معامله

2) اهلیت تصرف در مورد صلح

نوع نخست، همان اهلیت متعارف در معاملات است و اصطلاح «اهلیت» در معنی درست خود به کار رفته است. ولی، درباره اختیار تصرف در مورد صلح، آوردن اصطلاح «اهلیت» ناروا است. بدیهی است مصالح باید مالک باشد، ورشکسته نباشد و مورد صلح در رهن دیگری نباشد، ولی این شرایط را با اهلیت نباید اشتباه کرد.

بطور مثال اشخاص از حیث اهلیت تابع قانون دولت متبوع خود هستند، مخلوط ساختن آن با مالکیت و ورشکستگی اشکال‌های گوناگون به بار می‌آورد.

پس، برای پرهیز از این اختلاط، از این پس آن را «جواز تصرف» می‌نامیم و می‌گوییم طرفین باید «جایزالتصرف» باشند.[1]