ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی

موارد رد دارس

دادرس در موارد زیر باید از رسیدگی امتناع نموده و طرفین دعوا نیز می‌توانند او را رد کنند:

الف) قرابت نسبی یا سببی تا درجه سوم از هر طبقه، بین دادرس با یکی از اصحاب دعوا وجود داشته باشد.

ب) دادرس، قیم یا مخدوم یکی از طرفین باشد و یا یکی از طرفین مباشر یا متکفل امور دادرس یا همسر او باشد.

ج) دادرس یا همسر یا فرزند او، وارث یکی از اصحاب دعوا باشد.

د) دادرس، سابقا در موضوع دعوای اقامه شده به عنوان دادرس یا داور یا کارشناس یا گواه اظهارنظر کرده باشد.

ه) بین دادرس و یکی از طرفین و یا همسر یا فرزند او، دعوای حقوقی یا جزایی مطرح باشد و یا در سابق مطرح بوده و از تاریخ صدور حکم قطعی دو سال نگذشته باشد.

و) دادرس یا همسر یا فرزند او، دارای نفع شخصی در موضوع مطروح باشند.

تفسیر ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی

+ رد دادرس در هر مرحله از دادرسی اعم از بدوی، تجدیدنظر و فرجام امکان‌پذیر است. در حقیقت این قواعد برای تضمین اصل بی‌طرفی دادرس وضع شده‌اند و این بی‌طرفی باید در تمامی مراحل دادرسی حفظ شود. به همین منظور نه تنها با ایراد اصحاب دعوا دادرس باید از رسیدگی امتناع نماید، بلکه اگر خود او متوجه جهت ردی بشود باید از رسیدگی امتناع نماید.[1]