ماده 1204 قانون مدنی

نفقه اقارب عبارت است از مسکن و البسه و غذا و اثاث‌البیت به قدر رفع حاجت، با در نظر گرفتن درجه استطاعت منفق.

تفسیر ماده 1204 قانون مدنی

+ اگر ماده ۱۲۰۴ را با ماده ۱۱۰۷ که مربوط به نفقه زوجه است مقایسه کنیم، می‌بینیم که در این ماده علاوه بر مسکن و البسه و غذا و اثاث البیت، «خادم نیز در صورت عادت زن به داشتن خادم یا احتیاج او به واسطه مرض یا نقصان عضو» جزو نفقه به شمار آمده است.

به نظر می‌رسد که این اختلاف ظاهری است و آنچه در ماده ۱۲۰۴ راجع به نفقه اقارب آمده حصری نیست و نفقه در واقع چیزی است که بر حسب متعارف مورد نیاز شخص است. پس اگر خدمتکار هم عرفا مورد نیاز شخص باشد جزو نفقه به شمار می‌آید.

همچنین است هزینه آرایش و شستشو و دارو و درمان در حدود متعارف، با اینکه این گونه هزینه‌ها در ماده ۱۲۰۴ ذکر شده است. عرف و عادت مسلم در این مساله قابل استناد و فقه امامیه نیز موید آن است.[1]