ماده 226 قانون آیین دادرسی کیفری

اعتراض به اصل قرار منتهی به بازداشت با عدم پذیرش کفیل یا وثیقه

متهمی که در مورد او قرار کفالت یا وثیقه صادر می‌شود تا معرفی کفیل یا سپردن وثیقه به بازداشتگاه معرفی می‌گردد؛ اما در صورت بازداشت، متهم می‌تواند تا مدت ده روز از تاریخ ابلاغ قرار بازپرس، نسبت به اصل قرار منتهی به بازداشت یا عدم پذیرش کفیل یا وثیقه اعتراض کند.

تبصره- مرجع صادر کننده قرار و رئیس یا معاون زندان مکلفند تمهیدات لازم را به منظور دسترسی متهم به افرادی که وی برای یافتن کفیل یا وثیقه گذار معرفی می کند، فراهم کنند و هر زمان متهم، کفیل یا وثیقه معرفی نماید هرچند خارج از وقت اداری باشد، درصورت وجود شرایط قانونی، مرجع صادر کننده قرار یا قاضی کشیک مکلف به پذیرش آن هستند.

ماده 227 قانون آیین دادرسی کیفریماده 225 قانون آیین دادرسی کیفری

تفسیر ماده 226 قانون آیین دادرسی کیفری

+ منظور از قرار‌های منتهی به بازداشت، قرار‌هایی است که احتمالا می‌تواند منجر به بازداشت متهم شود. این قرار عبارتند از، قرار کفالت و قرار وثیقه.

+ اقدام بازپرس به صدور قرار کفالت یا وثیقه و همچنین عدم پذیرش کفیل و وثیقه قابل اعتراض نیست، اما بازداشت ناشی از این قرار، قابلیت اعتراض را ایجاد می‌کند. در این حال متهم حق اعتراض به دو تصمیم را می‌یابد:

1) اعتراض به اصل صدور قرار کفالت یا وثیقه: مثل اینکه بگوید جرم، غیرعمدی و تضمین جبران خسارت بزه‌دیده ممکن بوده و در نتیجه صدور این قرار بر خلاف تبصره 3 ماده 217 بوده است.

2) اعتراض به عدم پذیرش کفالت یا وثیقه.[1]