ماده 257 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل دهم: رسیدگی به دلایل » مبحث ششم: رجوع به کارشناس
صدور قرار ارجاع امر به کارشناس
دادگاه میتواند راسا یا به درخواست هر یک از اصحاب دعوا قرار ارجاع امر به کارشناس را صادر نماید. در قرار دادگاه، موضوعی که نظر کارشناس نسبت به آن لازم است و نیز مدتی که کارشناس باید اظهار عقیده کند، تعیین میگردد.
تفسیر ماده 257 قانون آیین دادرسی مدنی
+ مبنا صدور قرار ارجاع امر به کارشناسی:
- تشخیص دادگاه.
- درخواست هر یک از طرفین دعوی.
- تراضی و توافق طرفین بر کارشناسی شخص معینی (تبصره ماده 331).[1]
+ کارشناسی عبارت است از اقدامی تحقیقی-علمی که براساس پیشینههای تجربی و اطلاعات عملی و عملی و به طور موردی صورت میپذیرد. کارشناس شخصی است که دارای پروانه مخصوص کارشناسی بوده و به مناسبت تخصص، علم و فن و اطلاعاتی که دارد، میتواند به دادگاه در صدور حکم نزدیک به واقع کمک کند.[2]
نکات ⇐ صدور قرار ارجاع امر به کارشناس
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج2، ص402، انتشارات فکرسازان.
1. حیاتی، علی عباس، آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق کنونی، ص397، انتشارات میزان.