ماده 391 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل اول: در بیع » مبحث چهارم: در آثار بیع » فقره سوم: در ضمان درک
در صورت مُستَحَق‌لِلغِیر بر آمدن کل یا بعض از مبیع، بایع باید ثمن مبیع را مُستَرَد دارد و در صورت جهل مشتری به وجود فساد، بایع باید از عهده غَرامات وارده بر مشتری نیز برآید.
تفسیر ماده 391 قانون مدنی
+ مقصود از غرامات: هزینه‌هایی است که مشتری بر اثر معامله متحمل شده است، مانند هزینه دلالی و خرج محضر و حمل و نقل و هزینه‌های لازم برای نگاهداری مبیع متعلق به غیر.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
+ نکات
نکته: ضمان بایع در صورت درک مبیع، رد ثمن معامله است.
مرتبط: رای وحدت رویه شماره ۷۳۳ مورخ ۱۳۹۳/۷/۱۵ هیات عمومی دیوان عالی کشور
منابع
1. صفایی، سید حسین، قواعد عمومی قراردادها، ص 203، تهران، انتشارات میزان، چاپ سی و ششم، 1400.
2. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 1، ص 540، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ چهلم، 1401.