ماده 458 قانون مدنی

در عقد بیع متعاملین می‌توانند شرط نمایند که، هرگاه بایع در مدت معینی تمام مثل ثمن را به مشتری رد کند، خیار فسخ معامله را نسبت ‌به تمام مبیع داشته باشد و همچنین می‌توانند شرط کنند که، هرگاه بعض مثل ثمن را رد کرد، خیار فسخ معامله را نسبت ‌به تمام یا بعض مبیع داشته باشد‌؛ در هر حال، حق خیار تابع قرارداد متعاملین خواهد بود و هرگاه نسبت ‌به ثمن قید تمام یا بعض نشده باشد، خیار ثابت نخواهد بود مگر با رد تمام ثمن.

تفسیر ماده 458 قانون مدنی

+ بیع شرط عبارت از بیعی است که در آن شرط شود هرگاه بایع در مدت معین مثل ثمن را به مشتری رد نماید حق فسخ آن را داشته باشد.[1]