ماده 87 قانون آیین دادرسی مدنی

زمان اعلام ایرادات و اعتراضات

ایرادات و اعتراضات باید تا پایان اولین جلسه دادرسی به عمل آید، مگر اینکه سبب ایراد متعاقباً حادث شود.

تفسیر ماده 87 قانون آیین دادرسی مدنی

+ ایرادات و اعتراضات را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

الف) حقوق اختصاصی خوانده تا پایان جلسه اول دادرسی:

ایرادات و اعتراضاتی که فقط تا پایان جلسه اول دادرسی زمان طرح دارند و اگر پس از آن طرح شوند بی اثر است، این ایرادات در زمره قواعد تکمیلی هستند.

1) ایرادات (ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی): این ایرادات  که ۱۱ مورد می‌باشند و اگر این ایرادات را تا پایان جلسه اول نسبت به آن اتخاذ تصمیم نماید که یا قبول ایراد خواهد کرد و یا رد ایراد ولی اگر این ایرادات در جلسات بعدی مطرح شود و در جلسه اول نباشد دادگاه ملزم به اتخاذ تصمیم مجزا در مورد آن‌ها نیست و می‌تواند هنگام ختم دادرسی و صدور رای در مورد آن‌ها اتخاذ تصمیم نمیاد چرا که ماده ۹۰ مقرر می‌دارد هرگاه ایرادات تا پایان جلسه اول دادرسی اعلام نشده باشد دادگاه ملکف نیست جدا از ماهیت دعوا نسبت به آن رای دهد.

2) ایراد رد دادرس (ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی)

3) ایراد تامین دعوای واهی (ماده 109 قانون آیین دادرسی مدنی)

4) ایراد تامین اتباع بیگانه (ماده 144 قانون آیین دادرسی مدنی)

5) جلب ثالث (ماده 135 قانون آیین دادرسی مدنی): در مورد جلب ثالث در مرحله بدوی و تجدید می باشد. اما خوانده چنانچه به موجب حکم غیابی محکوم شده باشد در صورت تمایل به جلب ثالث، باید دادخواست جلب ثالث را همراه با دادخواست واخواهی تقدیم نماید.

6) طرح دعوای تقابل (ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی)

7) تعرض به اصالت اسناد خواهان.

8) اعتراض به بهای خواسته.[1]