هیچکس نمی‌تواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد.
تفسیر ماده 1003 قانون مدنی
+ چون اقامتگاه، یک نهاد حقوقی است که برای تمایز اشخاص از یکدیگر و تسهیل روابط حقوقی آنان پیش‌بینی شده است و تعدد آن با این منظور منافات دارد، قانونگذار اصل وحدت اقامتگاه را پذیرفته است.[1]
+ ماده 1003 قانون مدنی ناظر به اقامتگاه حقیقی و عمومی است. اشخاص می‌توانند ضمن قراردادهایی که با دیگران می‌بندند چندین اقامتگاه انتخابی داشته باشند که هر کدام در رابطه خاصی به کار آید، هم چنین است محلی که برای ابلاغ اخطاریه‌ها در دعوای خاص به دادگاه اعلام می‌شود.( ماده ۱۰۱۰ قانون مدنی – ماده ۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی)
منابع
1. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، ص93، انتشارات میزان.