ماده 201 قانون مدنی

اشتباه در شخص طرف به صحت معامله خللی وارد نمی‌آورد مگر در مواردی که شخصیت طرف علت عمده عقد بوده باشد.

تفسیر ماده 201 قانون مدنی

+ منظور از «شخص» انسان مشخص و معین است و مقصود از «شخصیت» در معنای مطلق، مجموع اوصاف و عوارضی است که یک فرد انسانی را از افراد دیگر متمایز می سازد.

واژه شخصیت گاهی به برخی از اوصاف شخص نیز اطلاق می شود؛ چنانکه گفته می شود مثلا «شخصیت علمی بو علی سینا شهرت جهانگیر دارد» یا «شخصیت اخلاقی فلان شخص، افراد را مجذوب می سازد.»[1]

+ شخصیت طرف معامله در صورتی علت عمده عقد می باشد که عقد به لحاظ شخص طرف منعقد شده باشد. به طوری که اگر اشتباه کننده طرف معامله را می شناخت، هرگز مبادرت به تشکیل عقد با او نمی کرد.

مانند اینکه شخصی اتومبیل خود را به طور رایگان یا در برابر عوض ناچیزی مانند یک کیلو نبات به دیگری صلح می کند، به اعتقاد اینکه متصالح برادر او است که مدت بیست سال او را ندیده است و پس از عقد معلوم می شود، متصالح برادر او نبوده و مصالح به علت تشابه اسمی و شباهت جسمی، مرتکب اشتباه شده است.

در این مثال روشن است که برادر بودن طرف عقد علت عمده و اصلی عقد صلح در اراده صلح کننده و همانند عوض در عقد می‌باشد. به طوری که اگر مصالح می‌دانست که طرف عقد برادر او نیست، هرگز اتومبیل خود را به او صلح نمی‌کرد.[1]