ماده 289 قانون مدنی

ابراء عبارت از این است که داین از حق خود به اختیار صرف نظر نماید.

تفسیر ماده 289 قانون مدنی

+ داین: طلبکار (متعهدله)

+ مدیون: بدهکار (متعهد)

+ اِبراء در لغت به معنی پاک کردن و بیزار ساختن است.[1]

+ ابراء یک عمل حقوقی یک جانبه (ایقاع) است و احتیاج به رضایت مدیون ندارد: همین که بستانکار قصد خود را بر صرف نظر کردن از دین به نحوی از انحاء اعلام کند، دین ساقط می‌شود، اگر چه متعهد به آن راضی نباشد.[1]

+ انشاء اثر حقوقی، هرگاه با دو اراده متقابل یا توافق صورت پذیرد، «عقد» نامیده می‌شود و آنکه با یک اراده تحقق می‌یابد «ایقاع» است. ولی، وصف مشترک هر دو این است که اراده شخص کارگزار اصلی است و جانشین اراده عمومی (قانون) می‌شود.[2]