مالکیت چیست؟
+ تعریف مالکیت: مالکیت حقی است دائمی، که به موجب آن شخص می تواند در حدود قوانین تصرف در مالی را به خود اختصاص دهد و از تمام منافع آن استفاده کند.
+ مالکیت دارای سه وصف اساسی است:
1) مطلق بودن: مالکیت حقی است مطلق، زیرا این حق به صاحب آن اجازه می‌دهد که هرگونه تصرفی در مال خود بکند و هر نوع بهره‌ای از آن ببرد، مگر آنچه به موجب قانون استثناء شده باشد (ماده ۳۰ قانون مدنی).
این قاعده در فقه اسلامی، قاعده تسلیط نام دارد و مستند آن حدیث نبوی «الناس مسلطون علی الموالهم» (مردم بر اموال خود مسلطند) می باشد.
2) انحصاری بودن: مالکیت حقی است انحصاری، بدین معنی که مالک حق دارد منحصرا از مال خود بهره‌مند شود و از تصرفات دیگران در آن جلوگیری نماید، هرچند که این تصرفات هیچ ضرری به حال او نداشته باشد.
مثلا مالک می تواند از گردش دیگران در باغ خود ممانعت کند، اگرچه این امر مستلزم هیچگونه خسارتی برای وی نباشد.
3) دائمی بودن: مالکیت عین حقی دائمی است، به این معنی که مدت معینی ندارد و تا موضوع آن باقی است، مالکیت هم باقی می ماند و با عدم استفاده یا معطل گذاردن مال، از بین نمی رود. البته انتقال مال به دیگری از طریق معاملات ناقله مانند فروش یا از راه ارث و وصیت منافاتی با وصف یاد شده ندارد؛ زیرا در این موارد مالک تغییر می یابد ولی مالکیت باقی است.
منابع
1. کاتوزیان، ناصر، اموال و مالکیت، انتشارات میزان.
1. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، انتشارات میزان.