عقد ودیعه (مواد 607 تا 634 قانون مدنی)
تعریف ودیعه (607)
+ ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری میسپارد برای آنکه آن را مجاناً نگاه دارد.
← ودیعهگذار مُودِع و ودیعهگیر را مُستودع یا امین میگویند.
+ تعریف دکترین از ودیعه: عقدی است که به موجب آن برای نگاه داری مجانی از مالی به دیگری نیابت داده میشود.
نکته: نام دیگر مستودع، «وَدَعی» میباشد.
نکته: در تعریف عقد ودیعه میتوان گفت، عقدی است که طی آن مالک یا نماینده او از دیگری میخواهد از مال او به طور مجانی نگهداری کند و مورد قبول واقع میشود.
نکته: ودیعه، هم در اموال منقول و هم در اموال غیرمنقول جاری میشود.
نکته: مستودع نمیتواند الزام مودع را به تحویل مال مورد ودیعه بخواهد.
لزوم قبول (608)
نکته: در ودیعه، قبول امین لازم است، اگر چه به فعل باشد.
مالکیت مودع (609)
نکته: کسی میتواند مالی را به ودیعه گذارد که مالک یا قائممقام مالک باشد و یا از طرف مالک صراحتاً یا ضمناً مجاز باشد.
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
- عقد بیع (مواد 338 تا 395 قانون مدنی)
- عقد معاوضه (مواد 464 و 465 قانون مدنی)
- عقد اجاره (مواد 466 تا 517 قانون مدنی)
- عقد مزارعه و مساقات (مواد 518 تا 545 قانون مدنی)
- عقد مضاربه (مواد 546 تا 560 قانون مدنی)
- جعاله (مواد 561 تا 570 قانون مدنی)
- شرکت (مواد 571 تا 606 قانون مدنی)
- عقد ودیعه (مواد 607 تا 634 قانون مدنی)
- عقد عاریه (مواد 635 تا 647 قانون مدنی)
- عقد قرض (مواد 648 تا 653 قانون مدنی)
- قمار و گروبندی (مواد 654 و 655 قانون مدنی)
- عقد وکالت (مواد 656 تا 683 قانون مدنی)
- عقد ضمان (مواد 684 تا 723 قانون مدنی)
- عقد حواله (مواد 724 تا 733 قانون مدنی)
- عقد کفالت (مواد 734 تا 751 قانون مدنی)
- عقد صلح (مواد 752 تا 770 قانون مدنی)
- عقد رهن (مواد 771 تا 794 قانون مدنی)
- عقد هبه (مواد 795 تا 807 قانون مدنی)