عقود معین
عقد حواله (مواد 724 تا 733 قانون مدنی)
تعریف حواله (724)
+ حواله عقدی است که به موجب آن طلب شخصی از ذمه مدیون به ذمه شخص ثالثی منتقل میگردد.
← مدیون را مُحیل، طلبکار را مُحتال، شخص ثالث را مُحالعلیه میگویند
+ اوصاف حواله:
۱) حواله یکی از عقود معین است.
۲) اثر حواله، انتقال دین از ذمه محیل به شخصی ثالثی است که حواله بر عهده او صادر میشود.
۳) حواله عقدی تبعی است و تنها در صورتی واقع میشود که محیل مدیون به محتال باشد.
تحقق حواله (725)
نکته: حواله محقق نمیشود مگر با رضای مُحتال و قبول مُحالعلیه.
لزوم دین محیل به محتال (726)
نکته: اگر در مورد حواله محیل مدیون محتال نباشد، احکام حواله در آن جاری نخواهد بود.
حواله بر محال علیه بری (727)
نکته: برای صحت حواله لازم نیست که مُحالعلیه مدیون به محیل باشد. در این صورت، محالعلیه پس از قبولی در حکم ضامن است.
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
- عقد بیع (مواد 338 تا 395 قانون مدنی)
- عقد معاوضه (مواد 464 و 465 قانون مدنی)
- عقد اجاره (مواد 466 تا 517 قانون مدنی)
- عقد مزارعه و مساقات (مواد 518 تا 545 قانون مدنی)
- عقد مضاربه (مواد 546 تا 560 قانون مدنی)
- جعاله (مواد 561 تا 570 قانون مدنی)
- شرکت (مواد 571 تا 606 قانون مدنی)
- عقد ودیعه (مواد 607 تا 634 قانون مدنی)
- عقد عاریه (مواد 635 تا 647 قانون مدنی)
- عقد قرض (مواد 648 تا 653 قانون مدنی)
- قمار و گروبندی (مواد 654 و 655 قانون مدنی)
- عقد وکالت (مواد 656 تا 683 قانون مدنی)
- عقد ضمان (مواد 684 تا 723 قانون مدنی)
- عقد حواله (مواد 724 تا 733 قانون مدنی)
- عقد کفالت (مواد 734 تا 751 قانون مدنی)
- عقد صلح (مواد 752 تا 770 قانون مدنی)
- عقد رهن (مواد 771 تا 794 قانون مدنی)
- عقد هبه (مواد 795 تا 807 قانون مدنی)