عقد ضمان (مواد 684 تا 723 قانون مدنی)
+ کلمه «ضمان» در اصطلاح فقهاء به معنی «تعهد» و «بر عهده گرفتن» است، و در حقوق کنونی گاه مرادف با «مسئولیت» نیز به کار میرود.
تعریف عقد ضمان (684)
+ عقد ضَمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد.
← متعهد را ضامن، طرف دیگر را مضمونله، و شخص ثالث را مضمونعنه یا مدیون اصلی میگویند.
اقسام ضمان
نکته: ضمان بر دو قسم است:
1) ضمان عقدی: عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد.
2) ضمان قهری: عبارت است از مسئولیت به انجام امری و یا جبران زیانی که کسی در اثر عمل خود به دیگری وارد آورده. چون مسئولیت مزبور در اثر عمل قضایی و بدون قرارداد و عقد حاصل میشود آن را قهری میگویند.
ضمان قهری، ضمانی است که بدون اراده قبلی انسان بر انجام فعل یا ترک فعل موجب ضمان برای او محقق می شود. به عبارت دیگر ضمان مالی خارج از عقد و قرارداد را ضمان قهری گویند.
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
- عقد بیع (مواد 338 تا 395 قانون مدنی)
- عقد معاوضه (مواد 464 و 465 قانون مدنی)
- عقد اجاره (مواد 466 تا 517 قانون مدنی)
- عقد مزارعه و مساقات (مواد 518 تا 545 قانون مدنی)
- عقد مضاربه (مواد 546 تا 560 قانون مدنی)
- جعاله (مواد 561 تا 570 قانون مدنی)
- شرکت (مواد 571 تا 606 قانون مدنی)
- عقد ودیعه (مواد 607 تا 634 قانون مدنی)
- عقد عاریه (مواد 635 تا 647 قانون مدنی)
- عقد قرض (مواد 648 تا 653 قانون مدنی)
- قمار و گروبندی (مواد 654 و 655 قانون مدنی)
- عقد وکالت (مواد 656 تا 683 قانون مدنی)
- عقد ضمان (مواد 684 تا 723 قانون مدنی)
- عقد حواله (مواد 724 تا 733 قانون مدنی)
- عقد کفالت (مواد 734 تا 751 قانون مدنی)
- عقد صلح (مواد 752 تا 770 قانون مدنی)
- عقد رهن (مواد 771 تا 794 قانون مدنی)
- عقد هبه (مواد 795 تا 807 قانون مدنی)