قصد و رضا طرفین معامله

انعقاد هر قرارداد همواره پس از یک سلسله تصورات و اعمال روانی روی می‌دهد. برای متوجه شوید قصد و رضا چیست، فرض کنید که کسی می‌خواهد مالی را خریداری کند. نخست قرارداد را با همه ارکان و عناصر و نتایج آن در ذهن مجسم می‌کند، به ویژه  مال مورد معامله و مبلغی را که در ازای آن باید بپردازد در ذهن تصور می‌نماید؛

سود و زیان معامله را می‌سنجد؛

سپس میل و گرایش باطنی به انجام قرار پیدا می‌کند؛

آنگاه تصمیم به ایجاد آن می‌گیرد و سرانجام طرفین با کاربرد لفظ یا انجام عملی، عمل حقوقی را در ذهن و عامل اعتبار ایجاد می‌کنند و با اعلام قصد و توافق اراده آنان قرارداد بسته می‌شود.

+ تعریف رضا در معامله: رضا در اصطلاح حقوقی همان میل و گرایش باطنی به انجام عمل حقوقی است؛

+ تعریف قصد در معامله: قصد در اصطلاح حقوقی همان ایجاد عمل حقوقی در عالم ذهن است که گاهی از آن به قصد انشاء تعبیر می‌کنند.

+ توضیح قصد و رضا در قالب یک مثال:

+ رضا را با قصد نباید اشتباه کرد؛ ممکن است کسی قصد انجام معامله داشته ولی رضا نداشته باشد. مثلا هرگاه کسی در اثر تهدید به قتل حاضر به فروش خانه خود شود و به محضر برود و سند انتقال را امضا کند، قصد انشا معامله را داشته، اما فاقد رضا بوده و به تعبیری دیگر رضایت معیوب است و از این رو معامله وی غیرنافذ است.